Afgelopen week was ik, Annikka Panickar, samen met een bevriende familie op vakantie in Lloret de Mar, in hun vakantiehuis. Als volgende in de rij was ik aan de beurt om een vakantieverhaal te schrijven voor ‘GRC op reis’. Een mooie kans dus om me te verdiepen in de geschiedenis van deze kustplaats.

De eerste associatie bij Lloret de Mar is vaak dat het een uitgaansstad is. Het is een trekpleister voor jongeren die na hun examens eens even flink de grenzen op gaan zoeken. Lloret de Mar kent echter ook een fascinerende geschiedenis die verrassend genoeg ook gaat over het opzoeken van grenzen.

Het eerste deel van de 18^e eeuw kende Catalonië een officieel verbod op handel met overzeese koloniën. Ondanks dit embargo, dat door de Spaanse regering was opgelegd, waren er toch enkele moedige vissers die de gevaarlijke oversteek naar Spaans-Amerika maakten. Deze handelsavonturiers zouden later een cruciale rol spelen in de welvaart en groei van hun geliefde stad.

Koning Karel III van Spanje vaardigde in 1778 het Vrije Handelsdecreet uit. Het decreet stond Catalonië toe om handel te drijven met de overzeese koloniën in Amerika. Dit was een keerpunt in de geschiedenis en had een enorme impact op de economie van Lloret de Mar.

Tussen 1812 en 1869 werden maar liefst 130 schepen gebouwd in de scheepswerven van de stad. Catalaanse handelaren brachten hiermee hun waardevolle ladingen naar verre bestemmingen in Amerika. De schepen vervoerden een verscheidenheid aan Catalaanse producten, waaronder wijnen, oliën en textiel. In ruil daarvoor namen de handelaren exotische goederen mee terug, zoals hardhout, katoen, tabak, rum en koffie. Deze handel in goederen, maar ook de herinvesteringen in de bouw van nieuwe schepen droegen bij aan de welvaart van Lloret de Mar.

De groep mensen die als kolonisten naar Amerika trokken, ook wel “Indianos” of “Americanos”, werden vaak zeer rijk. Wanneer ze terugkeerden naar Lloret de Mar deelden zij hun rijkdom met de gemeenschap. Er werd geïnvesteerd in openbare projecten en in de bouw en renovatie van grote, indrukwekkende gebouwen en huizen. De architectonische nalatenschap van de ‘Indianos’ families vormt tot op de dag van vandaag een belangrijk cultureel erfgoed van de stad.

Ik vind het fascinerend te zien dat, net als vandaag de dag, de invloed van handelsembargo’s en handelsverdragen, op de economische welvaart, destijds ook groot was. Ik zie Lloret de Mar nu niet enkel meer als een uitgaansplek. Maar zie ook de erfenis van grandeur en schoonheid, die de welvaart en economische groei uit de 18^e en 19^e eeuw heeft achtergelaten in het hedendaagse stadslandschap.